مهتاب شب های بی ماه

دلم تنگ شد برای ...برای پیرمرد دل جوان میدان آمستردام ...با دانه های در دستشو ریش های ژولیده اشبا نگاه عجیبش از پشت ضخیم ترین عینکدلم برایش تنگ شد آن زمان که با افتخار میگفت من از آبادانممن در دلم میگفتم چه خوب که نماندی و نبودی و درد بی امان مردمانت ندیدیو او بی شک میگفت: اینجا هم برای ما خانه نشد!!! نوشته شده در یکشنبه ۱۴۰۳/۰۱/۱۹ساعت توسط مهتاب صورتی| مهتاب شب های بی ماه...

نوشته شده در یکشنبه ۱۴۰۳/۰۱/۱۹ساعت توسط مهتاب صورتی|

مهتاب شب های بی ماه...

نوشته شده در یکشنبه ۱۴۰۳/۰۱/۱۹ساعت توسط مهتاب صورتی|

مهتاب شب های بی ماه...

من تمام دوران را زندگی کرده امو تمام روزها راو تمام شبها رامن تمام زندگی خویش را باز دیدمو لبخند زدمباور کنامروز دوباره ایمان آوردم وقتی از پنجره باران زدهدوباره باز خیره بودم به پهنای اقیانوسباور کن ایمان آوردمو لبخند زدمتازه نام خدا را یاد گرفتمو حالا شاید عزیزتر شدممن بینهایت سپاسگزارم ... نوشته شده در سه شنبه ۱۴۰۲/۱۲/۲۲ساعت توسط مهتاب صورتی| مهتاب شب های بی ماه...

نوشته شده در پنجشنبه ۱۴۰۲/۱۲/۲۴ساعت توسط مهتاب صورتی|

مهتاب شب های بی ماه...

زیباترین بهار را تجربه میکنمدلم رهایی میخواهددلم شادی میخواهدو دلم .... و دلم .... و دلم ....و این شبها شبیه شبهای دیگر نیستمن هستم و یک دنیا احساسو یک دنیا حسرتدلم برای لبخند هایش تنگ شده است و دیگری لبخند میزنددلم برای بوسه هایش تنگ شده است و دیگری بوسه میفرستد دنیا جای عجیبی استکاش در زمان درست در مکان درست باشم و باشیمگویی سالهاست که به این خیابان و شهر و این خانه عادت دارمانگار نور این چراغ را سالهاست که میشناسمانگار صدای ماشین ها برایم آشناست و صدای بوق کشتی های نزدیکو ساحل گرم نرگس زدهانگار تک تک آدمها را میشناسممن به این شهر به این آدمها خو کرده اماما تشنه امتشنه محبتم و فریب میخورم نوشته شده در سه شنبه ۱۴۰۲/۱۲/۲۹ساعت توسط مهتاب صورتی| مهتاب شب های بی ماه...